هر کس به سایۀ تو دو رکعت نماز کرد            با یک قنوت هر چه گره داشت، باز کرد

از بـس بر آسـتـان تو روی ادب نـهـاد            خـورشـید را غبار رهت سرفراز کرد

مردم، نـیازمـند بهـشت‌اند و شاد از آن            ما را غـم تو از دو جهـان بی‌نیاز کرد

از مــعــجـز تــرنّــم نــقــّاره‌خــانــه‌ات            سـاز شکـسـتـۀ دل ما نـغـمـه ساز کرد

هرکس که رنجه کرد به راه تو یک دو گام            لطف تـوأش هـزار قـدم پـیـشـواز کرد

کوتاه کرد راه خود و «رستگـار» شد            دست طلب به سوی تو هر کس دراز کرد